قسمت دوم
«برکت»، خیر و نیکى ماندگار و پایدار در یک چیز است. «مبارک» بودن یک روز یا یک ماه یا یک مکان و ساعت و لحظه، به سرشارى آن از اینگونه نیکىهاى جاودانه است و شعبان و رمضان از همین رو «مبارک» است. آنان که در این ماهها، دست نیکى به سوى دیگران دراز مى کنند و گام یارى به سوى منزل محرومان بر مى دارند و زبان خیرخواهى به نفع مستمندان مىگشایند، در همین دنیا بار سفر آخرت خویش را مىبندند و براى آن «روز نیاز»، ذخیره سازى مىکنند.
به قول صائب تبریزى:
اى رهروى که خیر به مردم رسانده اى
آسوده رو، که بار تو بر دوش مردم است
بارى، ایام ما با عبادت و عمل صالح ما «مبارک» مىشود و اگر به غفلت و سستى بگذرد، «بىبرکت» خواهد شد. شب زنده دارى هاى عابدان، اشکهاى شب بیداران، استغفارهاى متهجدان، «یا رب، یا رب» سحر خیزان، نجواى خالصانه دعا خوانان، همه و همه جلوه هایى از «برکت» است که در ساعات و لحظات این ماه «مبارک» نهفته است.
