فضیلت و خواص سوره مطففین

سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن کریم است

سوره مطففین، هشتاد و سومین سوره قرآن کریم است که مکی  و 36 آیه دارد.

در سخنی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم آمده است: هر کس که سوره مطففین را قرائت نماید خداوند به او شرابی از باده سر به مهر، می نوشاند.(1)

امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر کس در نمازهای واجب خود سوره مطففین را قرائت نماید خداوند امنیت از اتش را به او عطا می کند به گونه ای که نه تو آتش را می بیند و نه آتش او را. در روز قیامت بر روی پل جهنم عبور نمی کند و از او محاسبه نمی شود.(2)

آثار وبرکات سوره سوره مطففین
1) برای حفظ موجودی انبارها
از رسول خدا صلی الله علیه واله و سلم نقل شده است: اگر این سوره را بر مخزن و انباری بخوانند از هر گونه خطر و افتی حفظ می شود. (3)

امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: سوره مطففین را بر هر چیزی بخوانند از شر و آفت حشرات روی زمین نگاه داشته می شود.(4)

_________________
پی نوشت:
(1) مجمع البیان، ج10، ص289
(2) ثواب الاعمال ص122
(3) تفسیرالبرهان، ج10، ص289
(4) همان
منبع: «قرآن درمانی روحی و جسمی، محسن آشتیانی، سید محسن موسوی»

قبل از خواب این دعا را بخوانید

*در حدیث صحیح از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که هرگاه کسى دست را
در زیر سر گذاشته بخوابد بگوید:

بِسْمِ اللّهِ اَلّلهُمَّ اِنّى اَسْلَمْتُ نَفْسى اِلیْکَ وَ وَجَّهْتُ وَجْهى اِلَیْک وَفَوَّضْتُ اَمْرى اِلَیْکَ وَاَلْجَاْتُ ظَهْرى اِلَیْکَ وَ تَوَکَّلْتُ عَلَیْکَ رَهْبَةً مِنْکَ وَرَغْبَةً اَِلیْکَ لامَلْجَاءَ وَلا مَنْجا مِنْکَ اِلَیْکَ امَنْتُ بِکِتابِکَ الَّذى اَنْرَلْتَ وَبِرَ سُولکَ الَّذى اَرْسَلْتَ

و بعد از آن تسبیح حضرت فاطمه علیهماالسلام بخواند.

*در حدیث صحیح دیگر فرمود که ترک نکند در وقت خواب این دعا را

اُعیذُ نَفْسى وَ دُرّیَتى وَ اَهْل بَیْتى وَمالى بِکَلِماتِ اللّهِ التّاماتِ مِنْ کُلِّ  شَیْطانٍ وَهامَةٍ وَمِنْ کُلِّ عَیْنِ لامَةٍ که باین دعا تعویذ میفرمود حضرت رسول

صلّى اللّه عیله وآله وسلّم امام حسن و امام حسین صلوات اللّه علیهما را.

*در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که سوره قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ وسوره قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ را پیش از خواب بخوان که

قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِروُنَ بیزارى از شرک وَقُلْ هُوَّاللّهُ اَحَدٌ نسبت پروردگار است .

*در حدیث صحیح دیگر فرمود که هر که بعد از خوابیدن در رختخواب سه مرتبه بگوید:

اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى عَلافَقَهَرَ اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى بَطَنَ فَخَبَرَ وَالْحَمْدُلِلّهِ الَّذى مَلَکَ فَقَدَرَ وَالْحَمْدُللّهِ الَّذى یُحْیِى الْمَوْتى وَیُمیتُ اْلاَحْیاء وَهُوَ عَلى کُلِّ شىِءِ قَدیر از گناهان بیرون میآید، مانند روزى که از مادر متولدشده بود.

*از حضرت امام رضا علیه السلام منقول است که آیة الکرسى در وقت خواب بخواند، از فالج ایمن گردد.از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که سوره یس پیش از خواب بخواند، حق تعالى هزار ملک باو موکل گرداند که او را از شر شیاطین و هر بلائى حفظ کند.

*از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که هر که سوره اِذا وَقَعَتِ الْواقِعَهْ هر شب پیش از خواب بخواند، در قیامت روى او مانند ماه شب چهارده باشد.

*در حدیث دیگر فرمود که هر که سوره هائى که در اَوّلشان سَبَّحَ لِلّهِ وَیُسَّبِحُ لِلّهِ است ، پیش ازخواب بخواند، نمیرد تا بخدمت حضرت صاحب الامر عجل اللّه فرجه برسد و اگر بمیرد، در همسایگى حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم جا دهند اورا.

*در حدیث دیگر فرموده که هر که هر شب این دعا را بخواند، تا صبح او را عقرب و هیچ گزنده نگز د:اَعُوذُ بِکَلِماتِ اللّهِ التّاماتِ الَّتى لایُجاوَزْ هُنَّ بَرٌ وَلا فاجِرٌ مِنْ شَرِّ ماذَرَاءَ وَمِنْ شَرِّ مابَرَاءَ وَمِنْ شَرِّ کُلِّ دابَّةٍ هُوَ اخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّ رَبّى عَلى صِرطٍ مُسْتَقیمٍ.

*از جناب امام رضا علیه السلام منقول است که هر که در وقت خواب این آیه را بخواند خانه برسرش خراب نشود: اِنَّ اللّهَ یُمْسِکُ السَّمواتِ  وَاْلاَرْضَ اَنْ تَزُوِ لاوَلَئِنْ زاَلتا اِنْ اَمْسَکَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ کانَ حَلیما غَفُورا.

*از حضرت صادق علیه السلام منقول است که چون کسى برختخواب رود، بگوید: اَلّلهُمَّ اِنّى اَحْتَبْسَتُ نَفْسى فَاحتَبِسْها فى مَحَلِّ رِضْوانِکَ وَمَغْفِرَتِکَ وَاِنْ رَدَدْتَها فَارْدُدْها مُؤ مِنةً عارِفَةً بِحَقِّ اَوْلِیائِکَ حَتّى تَتَوَفّاها عَلى ذلِکَ.

*در حدیث دیگرفرمود که حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم در این وقت آیة الکرسى میخواندند و بعد از آن مى گفتند: بِسْمِ اللّهِ آمَنْتُ بِاللّهِ وَکَفَرْتُ بِالطّاغُوتِ اَلّلهُمَّ احْفَظْنى فى مَنامى وَفى یَقِظَتى و بهتر اینست که آیة الکرسى را تا هُمْ فیها خالِدوُنَ بخواند.

*در حدیث دیگر فرمود که چون برختخواب رفتى تسبیح حضرت فاطمه صلوات اللّه علیها بخوان و آیة الکرسى و: قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ وَقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَق و ده آیه از اول سوره والصافات و ده آیه از آخر سوره والصافات بخواند.

*در حدیث صحیح دیگر منقول است که آنحضرت فرمودند که این دعا را در وقت خواب بخوان :اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اِللّهُ وَاَنَّ مُحَمَدّا صَلَى اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ اَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللّهِ وَاَعوُذُ بِعِزَّةِ اللّهِ وَاَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللّهِ وَاَعوُذُ بِجَلالَ اللّهِ وَاَعوُذُ بِسُلْطانِ اللّهِ اِنَّ اللّهَ عَلى کُلِّ شَیْئى قَدیرٌوَاَعُوذُ  بِعَفْو اللّهِ وَاَعوُذُ بِغُفْرانِ اللّهِ وَاَعوُذُ بِرَحْمَةِ اللّهِ مِنْ شَرِّ السَّاءْمَةِ وَالْهامَةِ وَمِنْ شَرِّ کُلّ دابَةٍ صَغیرَة اَوْ کَبیرَةٍ بِلَیْلٍ اَوْ نَهارٍ وَمِنْ شَرِّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَاْلاِنْسِ وَمِنْ شَرِّ فَسَقَةِ اِلْعَرَبِ وَالْعَجَمِ وَمِنْ شَرِّ الصّوعِقَ وَالْبَرْدِ اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَآلِهِ الطّاهِرینَ.

*در حدیث صحیح دیگر فرمود که هر که صد نوبت سوره قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ در وقت خواب بخواند،گناه پنجاه ساله اش ‍ آمرزیده شود.

*در حدیث دیگر فرمود که هر که در وقت خواب سه مرتبه آیة الکرسى و یک مرتبه آیه شهداللّه وآیه سخره و آیه آخر سوره حم سجده را بخواند، حقتعالى دو ملک را موکل او گرداند که شیاطین را از او دور گردانند وسى ملک را امر فرماید که تحمید وتسبیح و تهلیل و تکبیر خدا بگویند واستغفار کنند تا بیدار شدن او و ثواب همه از او باشد.

*بسند معتبر از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که کسى که اراده خواب داشته باشد پهلو را برزمین نگذارد تا این دعا را بخواند:

اُعیذُ نَفْسى وَدینث وَاَهْلى وَمالى وَخَواتیمَ عَمَلى وَمارَزَقَنى رَبّى وَخَوَّلَنى بِعِزَّةِ اللّهِ وَعَظَمَة اللّهِ وَجَبَروُتِ اللّهِ وَسُلْطانِ اللّهِ وَرَحْمَةِاللّهِ وَرَاءْفَةِ اللّهِ وَغُفْراانِ اللّهِ وَقُوَّةِ اللّهِ وَقُدْرَةِ اللّهِ وَجَلالِ اللّهِ وَ بِصُنْعِ اللّهِ وَاَرْکانِ اللّهِ وَ بِجَمْعِ اللّهِ وَبِرَسُولِ اللّه صَلّىِ اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَ بِقُدْرَةِ اللّهِ عَلىمایَشاءُ مِنْ شَرِّ السَامَةِ وَالْهامَةِ وَمِنْ شَرِّ الْجِنّ وَاْلاِنْسِ وَمِنْ شَرِّ مایَدُبّ فى اْلاَرْضِ وَما یَخْرُجُ مِنْها وَما یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَما یَعْرُجُ فیهاوَمِنْ شَرِّ کُلّ د ابَّةٍ رَبّى آخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّ عَلى صِراطٍ مُسْتَقیم وَهُوَ عَلى کُلِّ شَى ءٍ قَدیرٌ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللّه الْعَلّى الْعَظیم بدرستیکه این تعوّذیست

که حضرت رسول از براى حسنین علیهم االسلام مى خواندند و فرمود که چون کسى اراده خواب کند، باید که دست را بر زیر رو بگذارد و بگوید:بِسْمِ اللّهِ وَضَعْتُ جَنْبی لِلّهِ عَلى مِلَةٍ اِبْراهیمَ وَدینِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَ وِلایَةِ مَنْ افْتَرَضَ اللّهُ طاعَتَهُ ماشاءَ اللّهِ کانَ وَمالَمْ یَشَاءْلَمْ یَکُنْ هر که ایندعا بخواند در وقت خواب محفوظ بماند، از دزد و غارت و خانه فرود آمدن ، و ملائکه از براى او استغفار کنند فرمود که هر که قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ در وقت خوابیدن بخواند، حق تعالى پنجاه هزار ملک بر او موکل گرداند که در آن شب او را پاسبانى کنند.

*از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که پیش از خواب صد مرتبه لااِلهَ اِلاّ اللّهُ بگوید، خدا خانه در بهشت از براى از بنا کند. هر که صد مرتبه استغفار کند، گناهانش بریزدچنانچه برگ از درختان میریزد.

*از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که هر که سوره اَلْهیکُمُ التَّکاثُرْ را در وقت خواب بخواند، گناهانش ‍ آمرزیده شود، او و همسایگانش از بلاها محفوظ مانند و اگرصدبار بخواند گناه پنجاه ساله از آینده عمرش آمرزیده شود.

*در حدیث معتبر دیگر فرمود که هر که در وقت خواب بگوید اَلّلهُمَّ اِنّى اُشْهِدُکَ اَنَّکَ افْتَرَضْتَ عَلَىٍَّّ طاعَةِ عَلِىّ بْنِ اَبى طالِبٍ وَالْحَسَن وَالْحُسَیْنِ وَعَلِىّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىّ وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِىِّ بْنِ مُوسى وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَعَلِىّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِىِّ
وَالْحُجَّةِ الْقائِمِ صَلَواتُ اللّهَ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ و در آنشب بمیرد داخل بهشت شود.

*در روایت معبتر دیگر فرمود که هر که در وقت خواب یازده مرتبه سوره انا انزلناه بخواند، حق تعالى یازده ملک بر او موکل گرداند، که او را شر شیطان حفظ کنند تا صبح .

*در حدیث معتبر از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که هر که در وقت خواب این آیات را بخواند از دزد ایمن گردد: قُلْ ادْعُو اللّهُ اَوْادْعُو الرَّحْمنَ اَیّاما تَدْعُوا فَلَهُ اْلاَسْماءُ الْحُسْنى وَلا تَجْهَرْ بِصَلَواتِکَ وَلا تُخافِتْ بِها وَابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبیلاً وَقُلْ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلّىٌ مِنَ الذُّلِّ وَکِبّرْهُ تکبیرا.

*در حدیث معتبر از حضرت على بن الحسین علیه السلام منقول است هر که در وقت خواب این دعا رابخواند فقر و پریشانى از او برطرف شود

و هیچ گزنده باو ضرر نرساند: اَلّلهُمَّ اَنْتَ اْلاَوَّلُ فَلا شَیْئىَ قَبْلَکَ وَاَنْتَ الظّاهِرُ فَلا شَیْئىَ فَوْقَکَ وَاَنْتَ الْباطِنُ فَلا شَیْئىَ دُونَکَ وَاَنْتَ اْلاخَرُ فَلا شَیْئَى بَعْدَکَ اَلّلهُمَّ رَبُّ السَّمواتِ الْسَبْعِ وَرَبُّ اْلاَرَضینَ السَّبْعِ وَرَبُّ التَّوْریةِ وَاْلاِنْجیلِ وَالزَّبُورِ وَالْقُرآنِ الْحَکیمِ اَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّ کُلِّ دابَةٍ اَنْتَ آخِذٌ بِناصِیَتِها اِنَّکَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ.

*ازحضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که هرکه در وقت رفتن برختخواب سوره تَبارَکَ الَّذى بِیَدِهِ الْمُلْکُ بخواند، پس چهارمرتبه

اَلّلهُمَّ رَبَّ الْحِلِّ وَالْحَرامِ بَلِّغْ روُحَ مُحَمَّدٍ عَنّى تَحِیَّةً وَسَلاما بگوید، حقتعالى دو ملک را موکل گرداند، که بنزد حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم روند بگویند که فلان شخصى ترا سلام میرساند پس حضرت فرماید بر او باد سلام و رحمت و برکات الهى .

منبع: yjc.ir

ماجرای ازدواج فرزندان حضرت آدم (ع) و حوا (ع)

 یکی از مورخین و تاریخ نگاران بزرگ بشریت، پروردگار عالم و کتاب مقدس قرآن کریم است که با بیان روایت های مختلف، تاریخ اسلام را ورق می زند.

حضرت آدم (ع) و حوا (ع) وقتی که در زمین قرار گرفتند، خداوند اراده کرد که نسل آن‌ها را پدید آورده و در سراسر زمین منتشر گرداند. پس از مدتی حضرت حوا (ع) باردار شد و در این وضع حمل، از او دو فرزند دو قلو، یکی دختر و دیگری پسر به دنیا آمدند.

نام پسر را «قابیل» و نام دختر را «اقلیما» گذاشتند. مدتی بعد که حضرت حوا (ع) بار دیگر وضع حمل نمود، باز دو قلو به دنیا آورد که مانند گذشته یکی از آن‌ها پسر و دیگری دختر به نام‌های پسر «هابیل» و دختر «لیوذا»گذاشتند.

فرزندان بزرگ شدند تا به حد رشد و بلوغ رسیدند. برای تامین معاش، قابیل شغل کشاورزی را انتخاب کرد، و «هابیل» به دامداری مشغول شد. وقتی که آن‌ها به سن ازدواج رسیدند، خداوند به آدم (ع) وحی کرد که قابیل را با «لیوذا» هم قلوی «هابیل» ازدواج کند.

حضرت آدم (ع) فرمان خدا را به فرزندانش ابلاغ کرد، ولی هواپرستی باعث شد که قابیل از انجام این فرمان سرپیچی کند، زیرا «اقلیما» هم قلویش زیباتر از «لیوذا» بود، حرص و حسد انچنان قابیل را گرفتار کرده بود که به پدرش تهمت زد و با تندی گفت: «خداوند چنین فرمانی نداده است، بلکه این تو هستی که چنین انتخاب کرده ای؟».

اما حضرت آدم (ع) برای اینکه به فرزندانش ثابت کند که فرمان ازدواج از طرف خدا است، به «هابیل» و «قابیل» فرمود: «هرکدام چیزی را در راه خدا قربانی کنید، اگر قربانی هر یک از شما قبول شد او به آنچه میل دارد سزاوارتر و راستگوتر است.»

فرزندان این پیشنهاد پدر را قبول کردند، و «هابیل» که گوسفند چران بود، از بهترین گوسفندانش یکی را چاق و شیرده بود برگزید، ولی «قابیل» که کشاورز بود، از بدترین قسمت زراعت خود خوشه‌ای ناچیز برداشت. سپس هر دو بالای کوه رتند و قربانی‌های خود را بالای کوه نهادند، طولی نکشید صاعقه‌ای از آسمان آمد و گوسفند را سوزاند، ولی خوشه زراعت باقی ماند. به این ترتیب قربانی هابیل پذیرفته شد، و روشن گردید که «هابیل» مطیع فرمان خداست، ولی «قابیل» از فرمان خدا سرپیچی می‌کند.

منبع: afkarnews.ir   

کدام دو پیامبر با هم پسرخاله هستند؟

روایت زندگینامه پیامبران از جمله رویداد های خواندنی و شنیدنی است که بارها مطالعه کرده ایم

بعد از هبوط آدم و حوا و پدیدار شدن نسل انسان در زمین، معبود الهی به منظور راهنمایی و هدایت بشیریت پیامبرانی از میان آنها برگزید تا به وسیله وحی حقایقی را بر انسان ها روشن گردانند. حقیقتی پنهان که با پی بردن به راز و رمز آن، پرده از خلقت آفرینش و حکمت های الهی برداشته می شود و همیشه داستان هایی خواندنی و دانستنی های جالبی را برای انسان امروزی دارد.

روایت زندگینامه پیامبران از جمله رویداد های خواندنی و شنیدنی است که بارها مطالعه کرده ایم. به همین منظور شما می توانید نسبت قوم و خویشی دو پیامبر الهی را در اینجا بخوانید.

حضرت یحیی بن زکریا (ع) و عیسی ابن مریم (ع)، از جمله پیامبرانی هستند که تولد هرکدامشان معجزه ای الهی برای عصر خود بود. از ولادت حضرت یحیی بن زکریا در دوره پیری و کهولت زکریا و همسرش الیصابات گرفته تا میلاد حضرت عیسی که بدون وجود پدری، پای به این جهان گذاشت.

براساس این گزارش و مطالعات تاریخی که وجود دارد، فقط کتاب انجیل است که به شکل کامل شرح ولادت حضرت یحیی و زندگینامه این پیامبر را تشریح کرده است.

الیصابات نازا بود و نمی‌توانست فرزندی برای زکریّا بیاورد. زمانی که نوبت بخور معبد اورشلیم به زکریا رسید، او از خداوند خواست تا وارثی صالح به خانواده اش عطا شود. در همین هنگام جبرئیل بر او نازل شد و بشارت داد که از او و زوجه‌اش الیصابات فرزندی به نام «یحیی» پدید خواهد آمد. زکریّا از کلام فرشته متعجب شد، زیرا با توجه به کهولت سن خودش و الیصابات این مسئله را غیرممکن می پنداشت. اما فرشته گفت که «این برای پروردگار تو آسان است». زکریّا به نشانه این بشارت تا سه روز نمی‌توانست سخن بگوید؛ و پس از سه روز هنگامی که نام فرزند را از او پرسیدند، زکریّا تخته‌ای خواست تا اسم یحیی را (که در آن زمان اسمی بی‌سابقه و کاملاً جدید بود) بر آن بنویسد و در همان لحظه دوباره قدرت تکلم خود را بازیافت.

طبق آنچه در انجیل، از زکریّا یاد شده است، او از فرزندان ابیّا و زوجه‌اش الیصابات از نسل هارون بود. الیصابات دختر عموی مریم بود و شش ماه زودتر از مریم، باردار شد و بر اساس انجیل لوقا، هنگامی که مریم عیسی را حامله بود، نزد الیصابات رفت و الیصابات گفت: «از آن لحظه‌ای که آمدی جنین در شکم من به حرکت درآمد». روایت قرآنی ولادت یحیی تفاوت چندانی با روایت انجیل ندارد، جز این که قرآن اسمی از الیصابات زوجه زکریا نمی‌برد. »

پس از اعجاز بارداری الیصابات همسر زکریا در پیری و پیامبر زاده ای از نسل زکریا، میلاد حضرت عیسی از دختری که در معبد اورشلیم خدمت می کرد و هیچ همسری نداشت، معجزه ای الهی بود.

عمران (پدر مریم) پیش از ولادت دخترش از دنیا رفته بود. مادر مریم، دخترش را به معبد آورد تا به کاهنان آنجا که زکریا‌ نیز‌ جزء آنان بود بسپارد. کاهنان راجع به کفالت مریم با یکدیگر گفتگو و نزاع کردند. تا آنکه بنا را برقرعه نام«زکریا» برای به کفالت گرفتن مریم شمارده شد. (آیه 44 سوره آل عمران)

زکریا کفالت مریم را به‌ عهده‌ گرفت و او هم بـه خدمت معبد مشغول بود تا هنگامی که به سن بلوغ رسید. آن وقت زکریا برای مریم مکانی پوشیده برپا کرد تا مریم دور از چشم‌ دیگران‌ در میان آن مشغول عبادت خداوند شود. غیر از زکریا کس دیگری به آنجا داخل نمی‌شد.

هر وقت زکریا وارد محراب مریم می‌شد، غذای آماده در محراب او می‌دید. روزی از او پرسید: ای مریم!این روزی‌ از‌ کجاست؟ مریم‌ گفت: «از نزد خدایی است که‌ بدون‌ حساب‌ به هرکس خواهد روزی بخشد.» (آیه 37 سوره آل عمران)

تا زمانی که روزی حضرت مریم از خویشاوند ان خود کناره گرفت و به اذن پروردگار فرزندی به دنیا آورد به نام «عیسی». پس از میلاد حضرت عیسی، مریم مادر او که روزه سکوت گرفته بود به همراه فرزند خود در میان مردم آمد تا حقانیت و معجزه الهی را به همگان نشان دهد. از این روی حضرت عیسی در بین مردمان جاهل آن زمان به سخن درآمد و گفت: «من بنده خاص خدایم که‌ مرا‌ کتاب آسمانی و شرف نبوت‌ عطا‌ فرموده، هرکجا که باشم مرا مبارک (مایه رحمت الهی) گردانیده و تا زنده‌انم به نماز و زکات سفارش نموده و همچنین به «نیکوکاری با مادر» توصیه فـرموده و مرا‌ ستمکار‌ و شقی نگردانیده است. روز‌ ولادت‌ و مرگ و همچنین روزی که برانگیخته شوم، سلام و درود حق بر من است» (27 تا 33 مریم)

منبع: yjc.ir

کدام دو پیامبر با هم پسرخاله هستند؟

روایت زندگینامه پیامبران از جمله رویداد های خواندنی و شنیدنی است که بارها مطالعه کرده ایم

بعد از هبوط آدم و حوا و پدیدار شدن نسل انسان در زمین، معبود الهی به منظور راهنمایی و هدایت بشیریت پیامبرانی از میان آنها برگزید تا به وسیله وحی حقایقی را بر انسان ها روشن گردانند. حقیقتی پنهان که با پی بردن به راز و رمز آن، پرده از خلقت آفرینش و حکمت های الهی برداشته می شود و همیشه داستان هایی خواندنی و دانستنی های جالبی را برای انسان امروزی دارد.

روایت زندگینامه پیامبران از جمله رویداد های خواندنی و شنیدنی است که بارها مطالعه کرده ایم. به همین منظور شما می توانید نسبت قوم و خویشی دو پیامبر الهی را در اینجا بخوانید.

حضرت یحیی بن زکریا (ع) و عیسی ابن مریم (ع)، از جمله پیامبرانی هستند که تولد هرکدامشان معجزه ای الهی برای عصر خود بود. از ولادت حضرت یحیی بن زکریا در دوره پیری و کهولت زکریا و همسرش الیصابات گرفته تا میلاد حضرت عیسی که بدون وجود پدری، پای به این جهان گذاشت.

براساس این گزارش و مطالعات تاریخی که وجود دارد، فقط کتاب انجیل است که به شکل کامل شرح ولادت حضرت یحیی و زندگینامه این پیامبر را تشریح کرده است.

الیصابات نازا بود و نمی‌توانست فرزندی برای زکریّا بیاورد. زمانی که نوبت بخور معبد اورشلیم به زکریا رسید، او از خداوند خواست تا وارثی صالح به خانواده اش عطا شود. در همین هنگام جبرئیل بر او نازل شد و بشارت داد که از او و زوجه‌اش الیصابات فرزندی به نام «یحیی» پدید خواهد آمد. زکریّا از کلام فرشته متعجب شد، زیرا با توجه به کهولت سن خودش و الیصابات این مسئله را غیرممکن می پنداشت. اما فرشته گفت که «این برای پروردگار تو آسان است». زکریّا به نشانه این بشارت تا سه روز نمی‌توانست سخن بگوید؛ و پس از سه روز هنگامی که نام فرزند را از او پرسیدند، زکریّا تخته‌ای خواست تا اسم یحیی را (که در آن زمان اسمی بی‌سابقه و کاملاً جدید بود) بر آن بنویسد و در همان لحظه دوباره قدرت تکلم خود را بازیافت.

طبق آنچه در انجیل، از زکریّا یاد شده است، او از فرزندان ابیّا و زوجه‌اش الیصابات از نسل هارون بود. الیصابات دختر عموی مریم بود و شش ماه زودتر از مریم، باردار شد و بر اساس انجیل لوقا، هنگامی که مریم عیسی را حامله بود، نزد الیصابات رفت و الیصابات گفت: «از آن لحظه‌ای که آمدی جنین در شکم من به حرکت درآمد». روایت قرآنی ولادت یحیی تفاوت چندانی با روایت انجیل ندارد، جز این که قرآن اسمی از الیصابات زوجه زکریا نمی‌برد. »

پس از اعجاز بارداری الیصابات همسر زکریا در پیری و پیامبر زاده ای از نسل زکریا، میلاد حضرت عیسی از دختری که در معبد اورشلیم خدمت می کرد و هیچ همسری نداشت، معجزه ای الهی بود.

عمران (پدر مریم) پیش از ولادت دخترش از دنیا رفته بود. مادر مریم، دخترش را به معبد آورد تا به کاهنان آنجا که زکریا‌ نیز‌ جزء آنان بود بسپارد. کاهنان راجع به کفالت مریم با یکدیگر گفتگو و نزاع کردند. تا آنکه بنا را برقرعه نام«زکریا» برای به کفالت گرفتن مریم شمارده شد. (آیه 44 سوره آل عمران)

زکریا کفالت مریم را به‌ عهده‌ گرفت و او هم بـه خدمت معبد مشغول بود تا هنگامی که به سن بلوغ رسید. آن وقت زکریا برای مریم مکانی پوشیده برپا کرد تا مریم دور از چشم‌ دیگران‌ در میان آن مشغول عبادت خداوند شود. غیر از زکریا کس دیگری به آنجا داخل نمی‌شد.

هر وقت زکریا وارد محراب مریم می‌شد، غذای آماده در محراب او می‌دید. روزی از او پرسید: ای مریم!این روزی‌ از‌ کجاست؟ مریم‌ گفت: «از نزد خدایی است که‌ بدون‌ حساب‌ به هرکس خواهد روزی بخشد.» (آیه 37 سوره آل عمران)

تا زمانی که روزی حضرت مریم از خویشاوند ان خود کناره گرفت و به اذن پروردگار فرزندی به دنیا آورد به نام «عیسی». پس از میلاد حضرت عیسی، مریم مادر او که روزه سکوت گرفته بود به همراه فرزند خود در میان مردم آمد تا حقانیت و معجزه الهی را به همگان نشان دهد. از این روی حضرت عیسی در بین مردمان جاهل آن زمان به سخن درآمد و گفت: «من بنده خاص خدایم که‌ مرا‌ کتاب آسمانی و شرف نبوت‌ عطا‌ فرموده، هرکجا که باشم مرا مبارک (مایه رحمت الهی) گردانیده و تا زنده‌انم به نماز و زکات سفارش نموده و همچنین به «نیکوکاری با مادر» توصیه فـرموده و مرا‌ ستمکار‌ و شقی نگردانیده است. روز‌ ولادت‌ و مرگ و همچنین روزی که برانگیخته شوم، سلام و درود حق بر من است» (27 تا 33 مریم)

منبع: yjc.ir

علت اختلاف در تاریخ شهادت حضرت فاطمه (س) چیست؟

شهادت حضرت زهرا (س) همانند مکان دفن ایشان از مجهولات تاریخی است

شهادت  حضرت زهرا (س) همانند مکان دفن ایشان از مجهولات تاریخی است که نشانه اوج مظلومیت حضرت است.

عواملی چند ممکن است منشأ این اختلاف باشد؛ از جمله:
1. نقل حوادث تاریخی در آن دوران همانند امروز نبوده که به صورت نوشته و کتاب در آید و به نسل های بعدی منتقل شود، بلکه انتقال رویدادهای تاریخی به طور عمده شفاهی بود و از خاطر و ذهن افرادی به اذهان دیگران منتقل می‌شد. کسی نمی تواند ادعا کند که همه این ناقلان از‌اشتباه مصون بودند.

2. از سوی دیگر در آن روزها مسلمانان سرگرم جنگ بودند، در چنین شرایطی کمتر دغدغه داشتند که حوادث تاریخی را به طور دقیق ثبت کنند.[1]

3. پس از اختلاف و دسته بندی های سیاسی که پس از رحلت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پدید آمد، کسانی که روی کار آمدند و قدرت را در دست گرفتند، تا آنجا که توان داشتند، تاریخ حادثه‌ها را دست کاری کرده‌اند.[2]پراکندگی گفتار تاریخ نگاران در این موضوع گواهی روشن بر تحریف عمدی آنان در تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) است.

در رابطه با زمان وفات و شهادت حضرت زهرا(س) روایات متفاوتی نقل شده است که برخی از این روایات بی سند و مرفوع است و در نتیجه از اعتبار کافی برخوردار نیست و برخی روایات نیز مدت زندگی حضرت زهرا را پس از رحلت پدر گرامی‌اش دو یا شش و یا هشت ماه بیان کرده اند، چون این دسته از روایات نیز سند درستی ندارند و یا از امام معصوم نقل نشده‌اند نمی تواند معتبر و قابل توجه باشند.

بعضی از احادیث گویای این است که حضرت پس از رحلت رسول خدا (ص)ـ سه ماه یا یکصد روز در قید حیات بود.[3] این گونه احادیث را ممکن است با حدیث مشهور طبری که شهادت حضرت را سوم جمادی الثانیه می داند.[4] بدین طریق جمع کرد که سه ماه پنج روز کمتر از سوم جمادی الثانیه یعنی نود و پنج روز است و یکصد روز، پنج روز بیشتر از نود و پنج روز می شود و تفاوت چند روز قابل توجه نیست، مرحوم علامه مجلسی نیز به این مطلب‌اشاره دارد.[5]

در نتیجه تنها روایاتی که قابل تأمّل است؛ روایات هفتاد و پنج روز و سوم جمادی الثانیه یعنی نود و پنج روز است. روایت هفتاد و پنج روز به دو طریق ـ ابو عبیده و هشام بن سالم[6] ـ از امام صادق(ع) نقل شده است و روایت سوم جمادی الثانیه یعنی نود و پنج روز در روایت ابو بصیر، نیز از امام صادق(ع) تصریح شده است. این دو تعبیر با توجه به قول مشهور شیعه درباره رحلت پیامبر اکرم (ص) در بیست و هشتم ماه صفر با هم تعارض دارد، چون که هفتاد و پنج روز پس از رحلت پیامبر اکرم ، موافق با سیزدهم جمادی الاولی می شود، نه سوم جمادی الثانیه.

ممکن است دلیل اختلاف در این دو دسته از روایات صحیحه رایج نبودن نقطه گذاری بر کلمات در زمان صدور روایات باشد.

توجه به شباهت «خمسه و سبعون» با «خمسة تسعون» مؤید این معناست. به عنوان مثال در کتاب کافی در مورد زمان شهادت حضرت زهرا (س) چنین آمده است: «و توفیت و لها ثمان عشرة سنه و خمسة و سبعون یوما».[7] همان گونه که در این روایت دیده می شود شباهت «خمسه و سبعون» به «خمسه تسعون» خیلی نزدیک است و‌اشتباه نسّاخ، تاریخ نویسان یا راویان حدیث می تواند موجب پدید آمدن دو تاریخ متفاوت در رابطه با روز شهادت حضرت زهرا(س) باشد.

============================
پی‌نوشت‌ها:
[1]. شهیدی، سید جعفر، زندگانی فاطمه زهرا (س)، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ص155.
[2]. همان، ص155.
[3]. مجلسی، بحارالانوار، موسسه الوفاء، ج43، ص213.
[4]. محمد بن جریر طبری، دلائل الامامه، نجف، ص43.
[5]. بحارالانوار، همان، ج43، صص215 و 216.
[6]. کلینی، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، ج1، ص457.
[7]. همان، ج1، ص457؛ مجلسی، همان، ج43، ص7.

*مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم

دعای ویژه ماه صفر

دعای ماه صفر

دعای ویژه ماه صفراز محدث بزرگ مرحوم «فیض کاشانی» نقل شده مستحب است هر روز 10 مرتبه قرائت شود:

یا شَدیدَ الْقُوی وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنی شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی اللّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ.

ای سخت نیرو و ای سخت عقوبت! ای عزیز، ای عزیز، ای عزیز! در برابر عظمت تو همه آفریدگانت خوار شدند، پس کفایت کن از من شر خلقت را. ای نیکو ده، ای زیبایی بخش، ای نعمت بخش، ای فزون بخش، ای که معبودی جز تو نیست! منزهی تو و من از ستمکاران هستم. پس دعای او (یونس) را اجابت کردیم و از اندوه نجاتش دادیم و این چنین نجات دهیم مؤمنان را و درود خدا بر محمد و آل پاک و پاکیزه اش

منبع: yjc.ir